In februari 2017 startte ik mijn praktijk voor epigenetische orthomoleculaire geneeskunde. Nu zijn we 5 jaar later en heb ik een groot aantal opleidingen kunnen gebruiken om vele clienten te begeleiden naar een gezonder leven. Positief ervaar ik dat ook de reguliere zorg meer open staat voor gedegen aanpak om complementair patiënten te begeleiden. Voeding staat zo in de belangstelling dat het lijkt alsof je niets meer vanzelf goed kunt doen. Vaak een excuus om helemaal niets te doen.
Gelukkig heb ik ook ervaren dat gezonde voeding verrukkelijk is en heel gemakkelijk en snel klaar te maken.
Wat mij wel wat verdrietig maakt is dat pas in het gesprek met de client duidelijk wordt hoe nodig het is dat goed opgeleide professionals ook als zodanig herkenbaar zijn. Wanneer iemand “huisarts” op zijn praktijkdeur zet weet iedereen dat er na de basisarts studie nog een specialisatie tot huisarts is gevolgd en circa 9 studie jaren verstreken zijn. De titel orthomoleculair therapeut is niet beschermd. Daarom heeft MBOG als overkoepelende organisatie van alle therapeuten in dit vakgebied al 3 jaar geleden de minimale opleiding op een HBO + niveau gelegd. (dat staat gelijk aan minimaal 240 ECTS- een europese norm voor studiebelasting en gelijk aan een HBO bachelor studie)
Natuurlijk moet deze therapeut, net als de huisarts, jaarlijks op nascholing. Er veranderd doorlopend veel op het gebied van kennis over het functioneren van de mens in de moderne maatschappij. En de ziektes die het gevolg zijn van het niet zo goed functioneren dus.
Als therapeut treffen we met enige regelmaat huisartsen op nascholingen die voor ons beide geschikt zijn en ontstaat begrip voor elkaars vakgebied en werkwijze.
Daarom heet onze werkwijze ook complementair. Wij vullen aan en maken het liefst samen met de huisarts tot geneeskunde waarbij veel disciplines samenwerken, liefst nog voor inschakeling van de specialist.