Eind juni mocht ik in London een groot congres over Integrative Geneeskunde bezoeken. Nu was het congres, Integrative & Personalised Medicine, toegankelijk voor meer dan alleen de beroepsbeoefenaren uit het Verenigd Koninkrijk; zodoende waren er maar liefst 43 nationaliteiten vertegenwoordigd!
Drie dagen lang, van 9-17.30 uur, was er een keur aan sprekers uit tal van disciplines in de gezondheidszorg die allen de patiënt als volledige persoon centraal willen stellen. Mooi, zou je zeggen, en eigenlijk ook wel voor de hand liggend. Maar de praktijk in Nederland is vaak anders. Dat ook het VK hierin nog een lange weg te gaan heeft, bleek uit de cijfers. Daar schrok ik erg van. Al is het wel zo dat het VK de laatste 20 jaar een enorme bezuiniging heeft gehad op met name de National Health Service.
Tal van huisartsen (GP’s) pleitten ervoor dat we niet slechts moeten kijken naar de aandoening zelf, maar dat we oog moeten hebben voor de omstandigheden die ertoe leiden dat mensen een matige of slechte gezondheid hebben. Want die omstandigheden kunnen heel bepalend zijn. Iemand die twee banen moet hebben om financieel rond te kunnen komen, loopt al snel een flinke achterstand in gezondheid op. Maar ook de condities van het huis waarin een patiënt woont, speelt een rol. En zijn positie in de gemeenschap waar hij deel van uitmaakt – of juist geen deel van uitmaakt. Het bepaalt mede de keuzes die hij maakt op het gebied van voeding en beweging.
Dr Bogdan Chiva-Giura, lid van een commissie die, vrij vertaald, verder wil kijken dan pillen voorschrijven, gaf een emotioneel pleidooi om de hierboven genoemde omstandigheden die leiden tot ongezondheid niet weg te poetsen als zijnde ‘niet relevant’.
Patrick Holden, oprichter van de British Organic Farmers, gaf een even warm pleidooi om weer voeding te produceren dat de naam voeding waard is.
En Dr. Zach Bush uit de VS presenteerde vernietigende conclusies over het gevolg van het gebruik van Round-up op onze voeding en gezondheid.
Op divers gebied blijkt de situatie in Nederland niet veel anders dan in het VK. Bovendien bleek ook op deze conferentie dat er enorme besparingen op de kosten van de gezondheidszorg mogelijk zijn, omdat je verschillende chronische aandoeningen kunt omkeren via complementaire methoden. Ook de nagenoeg onbeheersbare stijging van de kosten is in het VK (en grote delen van de westerse wereld) niet anders dan in Nederland. Dus is het ontkennen en niet gebruiken van de complementaire zorg als toegevoegde waarde vanuit gezondheids- en financieel oogpunt eigenlijk enorm onverstandig.
Door het congres inhoudelijk heel breed op te zetten, werd vooral de eensgezindheid onder de diverse disciplines uitgedrukt. Dat ondersteun ik van harte. En ik zou graag ook in Nederland een dergelijk congres zien. Maar wie gaat daarvoor de kar trekken? Goeie vraag!
Drie dagen lang, van 9-17.30 uur, was er een keur aan sprekers uit tal van disciplines in de gezondheidszorg die allen de patiënt als volledige persoon centraal willen stellen. Mooi, zou je zeggen, en eigenlijk ook wel voor de hand liggend. Maar de praktijk in Nederland is vaak anders. Dat ook het VK hierin nog een lange weg te gaan heeft, bleek uit de cijfers. Daar schrok ik erg van. Al is het wel zo dat het VK de laatste 20 jaar een enorme bezuiniging heeft gehad op met name de National Health Service.
Tal van huisartsen (GP’s) pleitten ervoor dat we niet slechts moeten kijken naar de aandoening zelf, maar dat we oog moeten hebben voor de omstandigheden die ertoe leiden dat mensen een matige of slechte gezondheid hebben. Want die omstandigheden kunnen heel bepalend zijn. Iemand die twee banen moet hebben om financieel rond te kunnen komen, loopt al snel een flinke achterstand in gezondheid op. Maar ook de condities van het huis waarin een patiënt woont, speelt een rol. En zijn positie in de gemeenschap waar hij deel van uitmaakt – of juist geen deel van uitmaakt. Het bepaalt mede de keuzes die hij maakt op het gebied van voeding en beweging.
Dr Bogdan Chiva-Giura, lid van een commissie die, vrij vertaald, verder wil kijken dan pillen voorschrijven, gaf een emotioneel pleidooi om de hierboven genoemde omstandigheden die leiden tot ongezondheid niet weg te poetsen als zijnde ‘niet relevant’.
Patrick Holden, oprichter van de British Organic Farmers, gaf een even warm pleidooi om weer voeding te produceren dat de naam voeding waard is.
En Dr. Zach Bush uit de VS presenteerde vernietigende conclusies over het gevolg van het gebruik van Round-up op onze voeding en gezondheid.
Op divers gebied blijkt de situatie in Nederland niet veel anders dan in het VK. Bovendien bleek ook op deze conferentie dat er enorme besparingen op de kosten van de gezondheidszorg mogelijk zijn, omdat je verschillende chronische aandoeningen kunt omkeren via complementaire methoden. Ook de nagenoeg onbeheersbare stijging van de kosten is in het VK (en grote delen van de westerse wereld) niet anders dan in Nederland. Dus is het ontkennen en niet gebruiken van de complementaire zorg als toegevoegde waarde vanuit gezondheids- en financieel oogpunt eigenlijk enorm onverstandig.
Door het congres inhoudelijk heel breed op te zetten, werd vooral de eensgezindheid onder de diverse disciplines uitgedrukt. Dat ondersteun ik van harte. En ik zou graag ook in Nederland een dergelijk congres zien. Maar wie gaat daarvoor de kar trekken? Goeie vraag!